Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

02 augustus 2006

“Sickness shows us what we are”

Zo, toch nog ff bloggen :-)

Ik voel een mengeling van angst en opluchting, doorspekt met melancholie. Mijn leven staat sinds 12 juni op zijn kop, maar vandaag en morgen gaat de strijd echt beginnen! Ik ben een grotere doorzetter dan sommige mensen zullen vermoeden en dat velen aan me denken doet me nu extra goed. Mocht het écht foute boel zijn, dan nog zal ik bidden, hopen en niet zomaar de handdoek in de ring gooien! NEVER! Jullie ook heel veel sterkte!


Is het niet net een soap? ;-)

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dit zul je voor je operatie wel niet meer lezen (ik weet niet of ze in een ziekenhuis een internetcafé hebben;)..... Maar lieverd zelfs ik heb slecht geslapen en wat ik voel is maar een fractie van wat jij voelt. Maar ik ben bij je hoor, in gedachten. Ik lig niet onder je bed, maar denk wel de hele dag aan je.
En natuurlijk ook jij Sjaak, als jij dit leest, heel veel sterkte, voor jou is het natuurlijk ook een hele spannende tijd.

Dikke kus van Nicolien

Anoniem zei

Davy, je schrijft: "is dit niet net een soap? ;-)"
Nou,als dat zo is: dan hebben we de afgelopen weken de slechte tijden gehad en gaan we gewoon naar de goede tijden!
Afgesproken?
Vette knuf(die dikke kus had je al van Nicolien), Karin