De dag na de dag......

De eerste dag na de dag zit er bijna op. Vanmorgen was ik al blij dat ik 'em gesproken had, en dat 'ie terug mocht naar de zaal, was ook een goed teken.

Vanmiddag naar 'em toe geweest en hij lag inderdaad op z'n eigen plekkie terug. Met z'n ogen dicht, op z'n rug, slapend en een beetje snurkend. Maar wat een mooie prins met een kikkerkus al niet kan doen :) Gelukkig goed aanspreekbaar. Krijgt nog morfine, niet teveel, de rest wordt aangevuld met parasetamol. Zuurstogslangetje zit er nog, de drain in z'n hoofd ook en z'n favoriete slangetje, de kateter. Omdat 'ie die nog heeft, heeft 'ie z'n shortama nog niet aan en ligt nog in schort van het ziekenhuis. Zal morgen wel weer kunnen denk ik en da's gelijk een ander gezicht.

Mopperde gelijk over de stomme testjes die ze deden. "Wat voor dag is het?", "Welk seizoen is het?" Pffff "Zomer natuurlijk die zowat voorbij is", was z'n antwoord.

Ludwig, Anita en Elmar kwamen ook na een poosje en daar genoot 'ie echt van. Is harstikke lief dat ze gisteren en vandaag zijn geweest! Hebben lekker in Wijk geslapen, mooie huizen gekeken en de binnenstad onveilig gemaakt :)

Davy wist echt helemaal niets van gisteren. Niet dat 'ie opstandig was geweest, maar belangrijkste ook niet en dat was de pijn. Had 'ie geen idee meer van. Dat stelde me behoorlijk gerust.

Vanavond weer geweest. Hij was ietsje minder dan vanmiddag, maar dat is ook niet zo gek. Is pas een dag geleden en de hele dag pijn hebben, narcose gehad te hebben en niet lekker kunnen liggen tikt aan! Was wel weer goed aanspreekbaar en helder. Maar het liefst slapen en liggen. Dat recht heeft 'ie en mag 'ie ook hebben.

De slangetjes zijn maar rotdingen en die moeten maar weg, vind meneer.

De chirurg is ook langsgeweest. De hele rechter bovenkwab is weggehaald. Was op een klein randje na, helemaal tumor. Hij zei ook nog: "Ik weet het niet helemaal zeker, maar lijkt er toch op dat het een langzaam groeiende tumor is. Die hoop heb ik toch wel". Als dat zo is, dan is dat toch redelijk goed nieuws.

Voordat we met z'n allen vervallen in alleen maar goed, positief en weet ik het allemaal niet, moeten we toch bedenken dat Davy nog steeds kankerpatient is en nog steeds erg ziek ik. Wil niet zeggen dat we moeten janken, koppie moeten laten hangen en zo, maar reeel blijven is wel belangrijk! Daarom nog steeds duimen mensen! Dit hebben we in ieder geval gehad en volgende week zien we wel weer als de uitslag bekend is.

Na een goed half uur ben ik weggegaan omdat Davy meer dan genoeg aan zichzelf heeft en slapen is daar een goed hulpmiddel bij om even niets te voelen en rust te hebben. Toen ik wegging lang 'ie lekker op z'n linkerzij en snurkte alweer toen ik de kamer uitliep. Heb medelijden met de andere twee mensen die het aan moeten horen.

Nog wat practische dingen. Tot en met donderdag zijn er genoeg mensen voor bezoek. Als je wilt komen, vanaf vrijdag kan het weer. Als je bij hem op bezoek bent, kijk hoe het gaat en geef 'em zoveel mogelijk de ruimte om op kracht te komen. Merk je dat het genoeg is, ga dan gerust weg. Dat je er bent geweest doet hem het meest goed. Maakt niet uit of het kort is of wat dan ook.

Als laatste nog dit. Het doet hem echt goed dat jullie allemaal zo aan hem denken!!!!