Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.
Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom.
ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!
12 augustus 2006
Einde staat van bouwpakket in zicht!
"Door mijn pijn totaal toe te latenverdwijnt hij."
Het is wel zo dat ik vooral mijn hoofdpijn niet centraal wil laten staan. Het is er continue, maar vaak wel op de achtergrond. Juist de steken haat ik. Mijn verband is eraf en nu zie je fijn mijn monster van Frankenstein-look aan de rechterkant: een stuk of 45 nietjes/krammetjes, die dinsdag eruit worden gepeuterd. HOERA!
Trouwens, dinsdagmiddag ook eerste afspraak met de neuro-oncoloog.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Wat gaat 't allemaal snel nu. En de goede kant op. Het lange wachten lijkt me vre-se-lijk.
Ik weet pas sinds je terug bent uit 't ziekenhuis dat dit je is overkomen. Ik duim voor je...
Heb net je blog zitten lezen. Word je even stil van. Het wachten lijkt me, wat Edwin zegt, inderdaad vreselijk.
Gelukkig ben je nu aan de beterende hand. In ieder geval blijf ik de komende tijd ook nog voor je duimen.
Wat een "kunstwerk" op je hoofd zeg! Het ziet er indrukwekkend uit. Het lijkt ons logisch dat je er hoofdpijn aan hebt overgehouden. We hopen dat die weer snel over gaat. Vor de chemo en de bestraling wensen we je heel veel sterkte. Gelukkig hebben ze tegenwoordig heel goede medicijnen tegen de misselijkheid. En at je kaal wordt..... och, zonder haar vinden we je ook heel mooi. En het komt weer terug, misschien zelfs wel als een heel volle krulenkop! Veel liefs, Han en John
Toch wel even schrikken hoor. Maar ja ik heb alleen maar pleisters gezien.
Ik ben benieuwd hoe het dinsdag zal gaan. Hoor het wel van je.
Kus van Nicolien
Een reactie posten