Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

06 december 2006

Zachtjes tikt de regen...

Terwijl het buiten regent, zit ik hierbinnen knus achter de pc met een kom Brinta. Vandaag is het qua energie niet veel beter dan gisteren, en wat me een beetje verontrust is weer dat gebrek aan eetlust. Ik dacht dat ik dát wel even had gehad... Dan maar aan de voedzame pap.

Gisteravond en vannacht een beetje zeurende pijn gehad rechts vanuit mijn nek. Zullen wel spanningen zijn maar toch schiet het door je hoofd van: 'het zal toch niet hè? De tumor is toch niet aan het aangroeien hè?!'. Ik heb weinig zin om te leven met een constant 'Zwaard van Damocles-gevoel', dus dat soort gedachten schuif ik zo snel mogelijk opzij.

Gisteren weer wel crea-bea geweest :-) Ik heb in opdracht een schilderij gemaakt. Daan zocht nog wat voor zijn nieuwe woning en nu heeft hij binnenkort iets unieks aan de muur :-) Het is een vrij groot doek met een knipoog naar Miró.

Zondag ga ik trouwens met een jeugdvriendin van de toen nog Katholieke Universiteit Brabant geheten uni van Tilburg naar Eindhoven, om de ouders van Ingrid te bezoeken. Afgelopen maandag was het twee jaar geleden dat Ingrid op 33-jarige leeftijd stierf in het Catharina ziekenhuis aan de gevolgen van kanker. Ik weet zeker dat we veel herinneringen gaan ophalen en dat het geen trieste boel gaat worden. Als je iets kon met Ingrid, dan was het lachen!

Geen opmerkingen: