Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

11 maart 2007

Chemo 4, dag 5

Lieve Kitty,

Vandaag voel ik me moe en triest. Ik zit opgesloten in dit Achterhuis van ziekte en het ziet er niet naar uit dat ik zal worden bevrijd. Ik probeer er het beste van te maken maar het valt me soms erg zwaar. Ik ben bang voor de Nazi's in mijn hoofd, bang dat zij onbekend terrein gaan verkennen. Ik snap niet dat zij op een dergelijke wijze met mensen om kunnen gaan. De sfeer hier in huis is gelukkig goed, we maken er het beste van voor zover mogelijk. Kitty, wanneer zal deze oorlog eindigen?!

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Zeggeuh Peef, je bent toch nog niet aan het expirimenteren he? Gisteren kwamen we thuis en stond DE klok stil........ (jeweetwel in de kamer, die waar we het over gehad hebben vorige week) brrrr moest gelijk aan je denken, maar gelukkig deed een nieuwe batterij "wonderen" ;-)

Veel zonnige groeten!

Anoniem zei

Davy!!! Wat is dit nou allemaal? Ik kan ook geen weekje weg zonder allerlei nare berichten op je blog terug te vinden :-(
Hoop dat je je snel weer een boel beter voelt!
groeten van Eek
:-)

Anoniem zei

hoiii

Die kut oorlog ook

het kaarsje brand weer . zoals de ondergrondse om de nazi's het moeilijk te maken

liefs,
stiefmoe

Davy zei

Anita, we moeten daar toch eens betere afspraken over maken hoor ;-) Heb je misschien ook een nieuwe batterij voor mij? Hahaha.

Anoniem zei

Hoi Boet,

laat de oorlog maar even de oorlog zijn zonder je erin te gooien.

Rust, mentaal weer op krachten komen.

Je redt het wel.

Kus van Sus