Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

06 november 2006

Tell me why, I don't like Mondays.

Nou, zo erg was vandaag niet hoor :-) Sjaak had echter geen fijne dag op zijn werk en ik 'mocht' weer eens een MRI scan van bolleke laten maken. Ik lag vanmiddag in de scanner waarmee vijf maanden geleden alles begon... denk nou niet dat ze mij met geweld in die tunnel moesten dwingen. Nee, ik viel zowat in slaap, onder het luisteren naar Radio 3 FM. Deze scan was numero 4 en duurde in totaal ongeveer een half uur.
Stand: 4 MRI- en 1 CT-scan van koppetje.

Ik ben in de bus niet eens misselijk geworden (hoera), maar wel weer erg dat gevoel gehad van depersonalisatie: net alsof ik in een film rondbeweeg, als in een droom.

Op naar de 15e! Dan is het volgende gesprek met de neuro-oncologe.





Fysiek en intellectueel schijn ik sterker te worden, met pieken rond de 15e :-)
Emotioneel en intuïtief zwakker, but who cares.

Geen opmerkingen: