Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

18 november 2006

Cerebraal

Vandaag de andere hersendoden eens ontmoeten in Maarn :-)
Tot later!
Edit 22u30:
Het was toch wel interessant. Tijdens de lezing van Jenny Palm over de sociale gevolgen van een hersentumor, ook wel een paar keer moeten slikken. Niet eens zozeer vanwege de herkenning wat mezelf betreft, maar ook omdat ze het had over de veranderde en moeilijke situatie in een gezin, wanneer een ouder 'veranderd' is door niet aangeboren hersenletsel...

De gespreksgroep met getroffenen (AU, ik ben getroffen :-)) en direct betrokkenen was fijn. Enerzijds om ook eens de kant van een partner, een ouder, een broer te horen, maar ook om lotgenootjes te treffen, waarbij weer eens duidelijk werd: zoveel mensen, zoveel mensen met een hersentumor, zoveel behandelingen, zoveel manieren om ermee om te gaan. Sjaak vond het ook fijn zei hij!
Dag Truus en Peter. Ik wens jullie het allerbeste!!!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

De ontembare herinneringen, redenen en rechtvaardigingen
Zo ziet de tijd er blijkbaar uit

Ik ervaar gisteren en morgen
Mijn jongere en oudere broer

Er is niemand die even oud is
Wat dat betreft ben ik alleen

Ze zijn er wel altijd
Zo staan ze naast mij,
Soms achter mij
Soms voor mij

Gisteren en morgen spelen vaak verstoppertje
Dat vinden ze namelijk leuk

En ze zijn er goed in
Telkens ben ik de blindeman

Moet ik tot honderd tellen

Is gisteren alweer voorbij gesjeesd
En morgen alweer vertrokken

(Niels Thomassen)

Anoniem zei

Hallo Davy en Sjaak,
Na even zoeken je web-log gevonden.
Ik vond het ook een fijne dag, het maakt alles een beetje lichter als je met elkaar bent.
Groetjes van Truus