Zo meteen mijn Temozolomide weer innemen, maar dit keer geen bestraling die erop volgt. Nee, in het weekend ben ik bestralingvrij :-)
Vanmiddag rijd ik mee met Robert, de zoon van Ans en Bert naar het AZU. Gaan we zijn moeder opzoeken... met wie het erg slecht gaat... Wat zeg je tegen een zoon wiens moeder waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft? Ik laat hem wel praten.. Robert, ik vind het zo erg voor jullie gezin...
Ikzelf heb wat meer misselijkheidsklachten, en moet dat even in de gaten blijven houden. Is natuurlijk wel dé bekende bijwerking van chemo. Voor de rest gaat het wel... vooral somber omdat mijn maatje in de strijd tegen kanker het dreigt te verliezen...
EDIT 9:50 MIJN GOD, toeval bestaat niet, dat blijkt maar weer eens. Ik heb net Nijverdal gebeld, om te informeren hoe het gaat met Daniël, mijn kamergenootje toen ik in het ziekenhuis lag. Wat blijkt? Hij ligt er weer in! Natuurlijk ga ik na Ans even bij hem langs want ik kan hem daarmee enorm opbeuren en ik hoop hij mij ook...
2 opmerkingen:
fijn dat je mee kunt rijden. Ans zal erg blij zijn jou te zien.
Doe Ans niet de groeten van mij ( ze kent mij niet) maar ik steek vandaag wel een kaarsje ook voor haar op.
Toos
Brrr,Davy,ik hoorde gisteren van Nicolien hoe slecht het ineens gaat met Ans,ik kreeg me een laag kippe(n)vel. Ja wat moet je dan nog voor opbeurends zeggen/schrijven?? Hou je haaks Davy,heel veel knufs en xxxjes,
Een reactie posten