Chronisch vermoeiende tumor

EDIT 22:30 Ik kreeg klachten van mensen dat ze geen commentaar meer konden posten. Dat is nu weer zoals het was, dus goed :-)

Straks komt mijn favo nichtje uit Zeeland: Chantal. Kunnen we leuk herinneringen ophalen over toen we nog jong en wild waren en zo :-)

Wat gisteren betreft: Ans viel me mee (qua helderheid en uiterlijk); ik ga van de week na een bestraling weer ff bij haar langs. Daniël was zó blij dat hij me weer zag! Ik heb hem een schilderijtje van me gegeven, dat zegt zoveel meer dan een kaartje. Zijn moeder is zo'n enorm lief mens ook... Ik mag haar altijd bellen zei ze, zelfs midden in de nacht.

De laatste dagen toch echt wat meer misselijk. Nou ja, dat weeë gevoel in de maag kende ik toch al wel van Seroxat ;-) Ik moet vooral Seroxat blijven slikken want veel mensen worden depressief na een hersenoperatie en er verandert biochemisch toch al zoveel in mijn hoofd, dat het een te grote verandering zou zijn wanneer ik ermee zou stoppen. Ik ben ooit Seroxat gaan slikken tegen een angststoornis en later tegen/voor een depressie. Geen idee of dat het begin van de tumor was, maar een aantal artsen is het er wel mee/over eens dat mijn chronische vermoeidheid een symptoom was van hersenen die zich aanpassen aan een langzaam groeiende hersentumor. Bij een agressievere tumor, dus een die sneller groeit, zijn de klachten veel explosiever en duidelijker: epilepsie (grand mal), hevige continue hoofdpijn et cetera. De twee aanvallen van hoofdpijn die drie dagen duurden voordat het weg was, waren vast een teken van een opspelende Phil...

Iedereen een fijne zondag verder!!!!!!!!!!