Our Father, Who Art in Heaven

Toen ik net wist dat het wel eens heel fout zou kunnen zijn met mijn gezondheid (hoor mij nou, net alsof ik al jaren zo'n gezwel heb... en ja, dat is misschien wel zo :-)), toen had ik het de eerste dagen na het nieuws extreem moeilijk. Vooral 's nachts, als je op je bedje ligt, dan ga je malen. Naast mijn bed staat een oude zwart/wit foto van mijn pa in zijn jongere jaren. Ik heb die foto gekregen van tante Lies (een van pa zijn zussen) na zijn overlijden 1 december 2003.

Mijn pa betekende heel veel voor mij; ik ben altijd meer een papa's kindje dan een moederskind geweest. Ik weet haast zeker dat mijn pa me helpt in deze moeilijke periode. Waarom? Omdat ik een keer 's nachts heel erg moest huilen en radeloos was. Ik heb pa gesmeekt om me te helpen en opeens kwam er een sterk gevoel van rust en gelatenheid over me heen, en ik voel dat min of meer nog steeds.

Het is heel erg gemakkelijk om je vader te idealiseren, maar pa was zeker niet perfect. Hij was vaak weg (werken) en als hij thuiskwam zo moe, dat hij al snel boven zijn krantje in slaap viel. Ik ben de jongste van drie kinderen en een nakomertje, en pa gaf me toch vaak het gevoel speciaal te zijn. Bijvoorbeeld door een stripboek en iets lekkers mee te nemen als hij van zijn werk thuiskwam (een Suske & Wiske en een Lion; die combinatie staat me nog het meest bij). En ook al was hij een driftkikker en ben ik meer dan eens doodsbang voor 'm geweest, ik hield van hem. Nog steeds.

Wat ook 'bijzonder' is: pa heeft op zijn 51e een fikse hersenbloeding gehad en er volgden er snel nog meer. Na 17 jaren van 'roeien met de riemen die hij had', is hij dan toch overleden aan wéér een hersenbloeding. Wat het extra typeert: mijn broer Ludwig heeft op zijn 40e ook een hersenbloeding gehad. Ik schrok me rot, en hij natuurlijk nog meer. Gelukkig heeft hij er niets aan overgehouden. Vader, zoon, andere zoon... allemaal 'iets' met de hersenen. Maar ik ben toch anders ;-) Stof tot nadenken.

Mijn pa was 35 jaar ouder; ik ben 35 nu. Ik ben 19 september jarig; hij 22 september. Ik ben ook een driftkikker (o ja? JA! Je had me daarnet moeten zien toen Photoshop tot drie keer toe niet fatsoenlijk wilde opstarten... grrrrr). Pa, je bent bij me, en toch mis ik je. Ik mis de 'oude versie', toen je nog gezond en sterk was. Als ik deze 'breinzwakte' van jou heb geërfd, dan zwaait er wat wanneer ik je weer tegenkom! :-)