Na de afknapper van afgelopen week, gaat het leven weer z'n gangetje. 3 Augustus duurt nog wel een poosje, dus het 'enge' moment is nog niet zo grijpbaar en voelbaar. Schijnbare rust in de tent voor even weer.
Maar toch is Phil er iedere dag wel. We praten er over, niet de hele tijd, maar toch best vaak. Zomaar ineens hebben we het er dan weer over. Als we TV zitten te kijken, buiten zitten, in de bus, maakt eigenlijk niet uit waar en wanneer. En je denkt er ook heel vaak aan. Niet de hele dag, maar op de meest gekke momenten eigenlijk.
Gekke gedachten gaan er door je heen soms. Afgelopen donderdag zaten we in Wijk een ijsje te likken op de Markt. Net terug uit het ziekenhuis, mooi weer, mensen die blij doen. Kortom een echte mooie vakantiedag. En dan flitst het door je kop "Het zal toch niet zijn dat we dit volgend jaar niet meer saampies kunnen doen?".
Het is gelukkig heus niet de hele tijd droevenis en zielig gedoe gelukkig. We lachen genoeg en ook wel zwarte humor. Laatst zaten we heerlijk (teveel) patat naar binnen te proppen, toen de hulp van Davy langskwam met een vriendin van haar. Ze zagen onze te volle borden en opmerking van Davy "Ik ga toch dood". En hup de frietjes vonden weer vrolijk hun weg naar binnen.
Ik hoop echt dat het doorgaat op 3 augustus. Kunnen we eindelijk gaan beginnen aan waar het uiteindelijk om gaat. Het vechten tegen de tumor. Het weten of het kut is, of dat we geluk hebben. Maar het wordt hoog tijd dat het startschot gaat klinken. Nu hobbelen we maar door en vaak lijkt het alsof er niets aan de hand is, maar dat is dus niet zo en dat weten we donders goed.
We zijn er, denk ik, klaar voor. Laat het telefoontje nu maar komen hoor!!!
2 opmerkingen:
Tis goed om te genieten...als is het van een bord friet. Als je erbij stil staat, hoeveel we met volle teugen van het leven genieten, doen we dit te weinig. De meeste tijd verspillen we met werken, slapen en nutteloze dingen. Shit, nu begin ik ook al ;-)
hmmm toch weer wat typos etc...ach ja ik moet nog ff wennen. :-)
Een reactie posten