Lekker een luie zondag (ben ook veel te laat gaan slapen...). Ik blijf heerlijk binnen zombieën en ga wat series/films kijken denk ik. Alles mag en niets hoeft.Gisteren trouwens bij Ans geweest, mijn lieve hulp gedurende bijna 7 jaar. Vrijdag kreeg zij te horen hoe de artsen haar kanker willen behandelen; over 2 weken begint ze met haar allereerste chemokuur. Geluk bij ongeluk: haar organen zijn ondanks kankergradatie 4 (5 is het hoogst) niet aangetast. Fantastisch dat iedereen in haar omgeving Ans helpt en steunt; zij verdient dat, want ze staat en stond altijd voor anderen klaar. Als je dit leest, denk dan ook even aan Ans (ik heb discreet even geen foto van haar geplaatst :-)).
<-- Maar dit herkent ze vast nog wel ;-)Het is ronduit bizar gegaan: ik wist 's maandags van mijn gezwel, zij dinsdag van haar kanker. Op dezelfde dag moesten we bij een arts komen in het AZU: zij om 12u en ik om 14u. Over twee weken lig ik in het ziekenhuis... en zij is daar dan voor chemo. En dan te bedenken dat ónze kanker niet eens ontdekt was als dingen anders gelopen waren! Bij Ans ontdekten ze het per toeval tijdens een operatie en bij mij op de MRI terwijl de endocrinoloog iets heel anders wilde weten. Toeval bestaat gewoonweg niet.
2 opmerkingen:
Ik heb Ans één of 2 keer ontmoet. Het zijn gewoon klote berichten. Maar mocht Ans dit lezen, names mij heel veel sterkte de komende tijd.
Liefs Nicolien
Jij weet wel Nicolien, dat Ans veel meer dan een hulp is. Ze is echt een soort tante geworden in de loop der tijd. GEEN stiefmoetante, Toos, wees gerust ;-)
Een reactie posten