Illness Manual

Ik lig hier prinsheerlijk in bed op mijn schootmodel computer te tikken. Ben laat gaan slapen omdat ik nog even wilde genieten van uren zonder koppijn. Stress/spanning lijkt me meer de oorzaak van die pijn dan kuren van Phil. Ik heb lang geleden als kind een tak onder mijn rechteroog gehad tijdens spelen met vriendjes en toen is er vast een zenuw geraakt o.i.d., want ik heb erna veel in een donkere kamer op bed gelegen met helse hoofdpijnen. 'Dader' Paul vond het zooo erg voor me en zijn moeder voelde zich heel erg opgelaten toen ze me op mijn verjaardag kwamen opzoeken. Ik weet nog goed dat ik een legpuzzel kreeg met de afbeelding van een hoovercraft :-). Hoe dan ook, het is een zwakke plek gebleven denk ik.

Eigenlijk stel ik me iets anders voor bij een kuuroord maar ik creëer mijn eigen ziek-zijn-plekkie. Dat is iets wat ik van Sjaak geleerd heb: ook al ben je beroerd, zwak, misselijk, dan nog kun je 'gezellig ziek zijn'. Als je steen en been blijft klagen, dan maak je het jezelf nog eens extra moeilijk. Misschien wel omdat je je ziekte en klachten dan teveel aandacht gunt, teveel centraal zet. Ik héb kanker maar bén zoveel meer!

Ik ga straks lekker de DVD van de musical Cats kijken en luisteren denk ik. Sjaak en ik hebben jaren gelee de Vlaamse uitvoering daarvan gezien in Antwerpen en nu heb ik de Engelse uitvoering op schijf. Speciaal voor Porsje, Gianni en alle poezekinderen, ook diegene die niet meer fysiek aanwezig zijn zoals Junior,Slimpie en Giorgio. En erna/tussendoor lekker slapen.

Vecht lijf, VECHT!