Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

06 mei 2007

Onrust

Ik wil eigenlijk 45378376428467928 dingen in 1 dag proppen. Dat dat nu eenmaal niet lukt, maakt me onrustig. Mijn lijf roept me terug. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet en meer van die onzin. Het lukt me aardig om 'normaal te doen' maar feit blijft dat ik ernstig ziek ben. Af en toe neem ik een oxazepam, want anders zouden mijn hersenen oververhit raken, althans zo voelt dat dan. Een kalmeringspilletje is een verstandiger keus dan als een bezetene te hard gaan rijden in mijn otootje of iets dergelijks.

'Onrust is altijd vruchteloos, want zij is nergens goed voor. Ja, zelfs al ging heel de wereld onder, met alles wat er op was, dan nog zou onrust daarover vruchteloos zijn.' Johannes van het Kruis

Makkelijk gezegd, Johannes!

edit 16u30 Ik stond net op het punt om een retourtje Londen te boeken, om een dagje te shoppen aldaar. Nah, laten we eerst maar eens naar Berlijn gaan, Londen ken ik al zo goed. Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar naartoe ;-)

4 opmerkingen:

Anoniem zei

sterkte davy..de frustratie van vanalles willen maar niet kunnen aanschouw ik hier dagelijks en da;s een beroerd gevecht...

Anoniem zei

Ook hier herkenbaar, maar in jouw geval -waarin je misschien het gevoel hebt dat 'time is running out'- kan ik het me helemaal voorstellen dat je zoveel wilt doen.

Misschien is het doen van "genieten" dan nog het allerbelangrijkste!

xXx
CC

Davy zei

Dank je, Chantal. Niemand weet hoeveel tijd nog rest, Chanti. En da's maar goed ook :-) Ik hoef dat niet te weten.

Anoniem zei

Wat is vluchten? Je neemt toch overal jezelf mee naartoe...

Kus van Sus xx