Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.
Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom.
ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!
30 mei 2007
Time-out
Ik lig nog heerlijk na te soezen in mijn bedje. Heb geen verplichtingen vandaag dus maak er een luie dag van. Gisteren ben ik weer naar de Mariakapel gegaan om te bedanken. DANKUWEL dat ik uitstel krijg, dat ik het beste nieuws mogelijk kreeg. Ik voel me niet (en ben niet) genezen, maar er staat wat minder druk op de ketel. André, een man van de mailgroep, kreeg gisteren ook te horen dat zijn scan er rustig uit zag. Lekker drie maanden niet naar dat $&&%$#$@!@ ziekenhuis!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Goed verwoord Davy,de mensen denken al snel: o scan goed,niks aan de hand,leven is weer helemaal ok,maar zo is het niet he.
Je krijgt 3 maanden genoeg lucht om door te komen,in Augustus begint het zenuwengedoe opnieuw,maar het is fijn zoals het nu gaat,
Knuf,Karin
Pfie-ieuw..... :-)
xXx
CC
YIHAA!!! Die uitslag heb je maar mooi binnen. Gefeliciteerd met je lege hoofd!!! (;-) Had niet gedacht iemand dat ooit te wensen)
Vind jij het ook niet een beetje gek zo lang niet in het ziekenhuis te hoeven zijn? Niet dat ik er niet ook met volle teugen van geniet hoor! Maar het voelt wel wat sureeel. Intussen heb je Phil mooi een rotschop verkocht! Die zien we nooit meer terug!!!
Geniet van je vrije dagen en van je man!
Knuf. Iris.
Ja Iris, het is op een of andere manier wennen om niet maandelijks naar het ziekenhuis te moeten, geen maandelijke vijfdaagse chemo's, bla bla. Het voelt alsof ik vrij heb van school ;-)
Een reactie posten