Gisteren las ik op het weblog van AliasIris dat er nu twee tumoren in haar hoofd zitten. Longkanker heeft nogal eens de neiging om daar te woekeren ja... :-( Nu moeten zij en haar man hun wereldreis afbreken en terugkeren naar Nederland. Dat ze gaat sterven weet ze, maar moet nu ook die voorlaatste reis worden verpest?! Het maakte me triest en boos en deed me denken aan wat ík nog zou willen voor ik de pijp uit ga. IK kan niets bedenken en is dat ook niet ergens triest? Wil ik niet nog wat dóen voor het bij mij weer begint te woekeren? Geen idee... het zal wel het gebrek aan initiatief van mijn moeder zijn wat nu spreekt..
'Dying is easy
It’s living that scares me to death'
6 opmerkingen:
Goede morgen Boetie,
Wat een naar bericht... En net tijdens zo een trip, tsja... Reality sets in, en hoe dan...
Wat je nog zou willen doen, voordat? Wellicht nu even niets, maar nieuwe dromen/ ideeen zullen op een rustiger moment weer opduiken...
Gebrek aan initiatief van ma? Dat was van en aan ma. Jij hebt zoveel al gedaan, geinitieerd, gerealiseerd. Echt. Zoveel moed getoond. En nog steeds.
Trots op je, houd van je,
Kus van Sus
Dag mannen,
Ik kom je maar eens een oppeppertje geven. Zomaar een vreemde ook, via aliasiris,Ik snap dat je na alles soms in een dipje kunt raken, maar dan zijn er gelukkig bekende en onbekende die willen proberen je er overheen te helpen. Al is het maar met een klein steuntje van mee-leven.
Kijk eens in een spiegel en lach naar jezelf, dat doet vaak wonderen...!!
Houd moed en maak veel dromen..!!
Lieve groet Marjolijn.
Davy,ja............
Ik heb de laatste maanden de log van Iris gevolgd en ik heb Zaterdag zitten *(&^%$#$%
Is moeilijk,wat zou je doen? Die vraag hield me bezig,stel dat ik in zo'n situatie zou zitten, ongeneeslijk ziek,ik denk dat ik blijf waar ik ben,ik ben niet zo'n type dat het "geluk" in reizen zoekt.
Let op: dit is mijn mening he en het heeft niets met een oordeel over de keuze van Iris en Ray te maken. Dit is hun moment van kiezen.
Zoek het dichtbij,in de mensen die bij je zijn,in de gesprekken die je met ze hebt,in de kleine dingetjes die je kunnen ontroeren.
Denk niet in het "groot"
Dat zou mijn wens zijn.
Kuz,Karin
bah wat een naar bericht..wat betreft het geen dingen hebben die je nog wilt doen,je kan het ook anders zien he. Blijkbaar ben je heel tevreden met je huidige leventje en geniet je al van elke dag.
knuffel van kaatje
Annie heeft gelijk... voorlopig denken we dan ook maar niet aan dat mogelijke 'woekeren', zo lang Phil zijn bakkes houdt vind ik het wel best.
Maar goed, het gaat hier niet om mij, maar om jou. En misschien ben je nu al heel tevreden met alles wat je hebt gedaan? Kunnen maar weinig mensen zeggen hoor...
xXx
CC
Hoi hoi,
Inderdaad wat ontzettend rot voor haar. Ik heb ook even op Iris d'r blog gekeken, gelukkig heeft ze een stuk van haar voorgenomen reis nog kunnen maken. En lieve Davy ik kan me goed voorstellen dat zulk nieuws je aangrijpt. Dat is dan weer de keerzijde van lotgenootjes kennen... Soms gaat het gewoon shit met iemand en dan besef je maar al te goed dat het noodlot jou ook had kunnen treffen. Mijn ziekte is weliswaar meestal niet fataal maar er liggen wel continue lotgenootjes van me in de kreukels. Aan de ene kant is dat naar omdat ik iets té goed weet wat ze doormaken, aan de andere kant denk ik dan ook (en dat voelt soms een beetje "schuldig")- "Gelukkig dat ik het dit keer niet ben".
Dat je een beetje gaat zitten somberen na zo'n bericht snap ik wel. Maar over initatief heb je volgens mij toch echt niet te klagen? Ik lees hoe je ballonvaart, met Sjaak naar Berlijn gaat, ouderen wilt helpen etc. Het is een beetje de eeuwige zingevingsvraag lijkt me, iedereen vult dat toch op zijn eigen manier in.
Voor mij heel waardevol zoals je bent!
Kus, Taco
Een reactie posten