Over een paar weken ga ik aan tafel zitten met een bewoner. Niet zomaar een tafel maar een verhalentafel. Ik zal dan een soort gespreksleider zijn. Kom maar op met die verhalen! :-)
12 juli 2007
Gasthuis
Vanochtend had ik een gesprek met Ruud, activiteitenbegeleider van het gasthuis. Wat me vooral zo aansprak is het idee 'je gaat dood, maar daarom kun je nog wel plezier hebben'. Het is natuurlijk geen officieel standpunt, laat staan hun slogan, maar de mensen daar proberen het de bewoners zoveel mogelijk naar de zin te maken. En laten we eerlijk zijn: iedereen gaat een keer dood, maar als je in de negentig bent, dan ben je normaliter snel aan de beurt. Ik bevind me daar onder gelijkgestemden ;-).
Over een paar weken ga ik aan tafel zitten met een bewoner. Niet zomaar een tafel maar een verhalentafel. Ik zal dan een soort gespreksleider zijn. Kom maar op met die verhalen! :-)
Over een paar weken ga ik aan tafel zitten met een bewoner. Niet zomaar een tafel maar een verhalentafel. Ik zal dan een soort gespreksleider zijn. Kom maar op met die verhalen! :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Gelukkig maar dat jij meer dan 2 knopjes kunt bedienen. Zijn jullie toch niet helemaal gelijkgestemd. Enne, we kunnen nog héél wat meer verschillen ontdekken hoor! Bovendien heb jij echt meer kans om nog 20 (en wellicht nog meer) jaar te leven dan een 90-jarige! Ja, ja, denk daar maar eens over na!
Liefs, Han en John
Gelijk gestemd, fine tuned, of niet :-)
Leuk initiatief Boetie, lijkt me lachen en ook ontroerend soms. Die mensen hebben al zoveel verhalen zelf verzameld.
Tjee, negentigers... Still a long way to go...
Kus van Sus
fijn dat je iets gevonden hebt dat een beetje afleiding geeft in de dag..enne de verhalen van 90 jarige zijn heerlijk,kan ik je vertellen..m'n opa wordt over een paar weken 92..
Een reactie posten