Vandaag is de week ook voor ons weer begonnen. Davy moest vanmorgen een mevrouw rijden naar de tandarts en vanmiddag assisteren bij computerles. Ik op kantoor 'Ik heb niets gedaan, maar hij doet niet' klanten proberen te helpen. We zijn de werkdag goed doorgekomen en maken ons op voor de avond, op weg naar de volgende dag in ons leventje.
Het gaat allemaal vanzelf lijkt het. Je staat op, doet je dingetjes, gaat weer slapen, en zo doe je het de volgende dag weer opnieuw. Eigenlijk sta je er niet bij stil dat iedere volgende dag best bijzonder is. En toch is het wel zo!
Davy en ik leven nu ruim een jaar met een onzekere zekerheid. Of is het een zekere onzekerheid? Iedere drie maanden is er weer een dag waarvan we hopen dat we te horen krijgen "Het ziet er goed uit". Is dat zo dan is er de opluchting en gaan we over op de 'normale' dagelijkse gang van zaken.
Vergeten in wat voor een situatie we zitten vergeten we echter niet! Er zijn momenten genoeg waarop er een flits door je hoofd schiet dat het niet voor eeuwig is dat we samen zullen zijn. Dan besef je juist weer dat het heel bijzonder is dat je samen bent en samen kunt en mag genieten van het leven.
Iedere dag die we samen hebben pakken we en genieten we er van. Soms wat minder, soms wat meer. Maar wel met het besef dat iedere dag bijzonder is!
4 opmerkingen:
Mooie woorden, heb ik niets aan toe te voegen.
X
Ik word hier gewoon stil van...maar het helaas de harde werkelijkheid...
Groetjes Cindy
mooie blog sjaak..ik wens jullie nog heel veel "gewone"dagen.
Mogen jullie dagen jaren worden en elke
3 maanden
na 3 maanden
na 3 maanden
enz. enz. enz.
steeds maar weer verder gaan!
Een reactie posten