Bijna een jaar geleden

Alweer augustus, alweer bijna een jaar geleden dat Davy onder het mes ging. De dag dat we samen naar het ziekenhuis gingen, we naar de kamer werden gebracht, de gebruikelijke verhaaltjes kregen te horen, en we afscheid moesten nemen, zal ik niet snel vergeten. Was zo dubbel. Eigenlijk voelde hij zich helemaal niet ziek, maar was het wel. En je wist ook dat je vanaf de dag van de operatie ziek 'gemaakt' zou worden.

Het wachten op nieuws vanuit het ziekenhuis, het zien van Davy in de uitslaapkamer, de pijn van de eerste dagen, de chemo en de bestraling die volgden. Het is allemaal zo snel gegaan. Achteraf is dat gemakkelijk zeggen, zoals gewoonlijk.

Een rare tijd hebben we achter de rug. Een bijzonder jaar is het geweest voor ons allebei. Niet alleen Davy was ziek, we waren het samen. Niet dat ik fysiek ook een tumor had, maar zo voelde het wel. De echte pijn heb ik gemist, de bestraling, pillen, reisjes naar het UMC, ik heb ze niet allemaal gehad, gedaan. Toch, in het koppie wel.

Hoorde anderen wel eens zeggen dat ze naar elkaar groeiden als 1 van de twee ziek werd. Kon je je niets bij voorstellen, je nam het alleen maar aan. Het is echt zo. Je wordt er samen sterker van.

In de tussentijd Davy z'n ma kwijtgeraakt, we zijn gaan samenwonen, Slimpie verloren, zijn getrouwd, kortom in het afgelopen jaar echt heel veel gebeurd.

Over een maand weer een MRI scan maken en hopen dat Davy weer schoon is! Alle tijd die we saampies krijgen is alleen maar meegenomen sinds vorig jaar en daar willen we allebei van genieten. Alleen en vooral ook samen. Dat lukt en dat gaat voorlopig ook lukken!

Peef, kerel, we maken het wel en voorlopig heeft iedereen nog lekker last van ons! :)

edit Peef 14u35

Ik ben een dagje en nacht bij Inge in België geweest en dat was errug leuk. BBQ gisteren van en met haar ouders. Leuk jullie nu eens irl gezien te hebben, Mon en Colleke!! En net dit mooie stukje van Sjaak gelezen...

Sjaak, ik hou van je!