When the holiday is over

Sjaak ligt nog te slapen en ik heb de wasmachine gevuld en aangezet, heb Porsje te eten gegeven en nu aan de blog dus. Gisteren had ik weer zo'n dag met een rottig gevoel aan de rechterkant van mijn kop. Een zeurende pijn die vanuit de nek lijkt te komen. De eerste reactie is dan : ah nee hè, het zal toch nu al niet terug zijn hee? Maar vandaag lijkt het alweer beter te gaan dus we houden moed dat het nog heeeeeeeeeeeel lang weg zal blijven.

Zaterdag had ik twee momenten van onbedaarlijk moeten huilen. Ik kon zelf niet goed benoemen wat er nou precies aan de hand was, en ik hou het maar op leed en ellende van een heel jaar die eruit wilden en misschien wel moesten komen... Ik moest denken aan Miriam, een jonge vrouw die bij Ans en Bert thuiskwam, een goede vriendin van een van hun dochters. Miriam had een hele lange en mooie rondreis door de V.S. gemaakt en terug in Utrecht maakte ze al plannen om weer terug te gaan. 'Men' denkt dat de persoonlijke ellende thuis na de reis extra hard aankwam want hoe verklaar je anders dat zo'n meid zich ophangt en een dochtertje achterlaat? Thuis is alles weer zoals het was, ook hier. Op vakantie ben je relatief zorgeloos.

O ja, ik zou elke dag een foto plaatsen. Ik vond laatst een grappige uit 1992, toen ik nog in Breda woonde:When the holiday is over, Life goes on, ready or not.

Zo, toch nog een foto geplaatst ;-)