Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

23 december 2007

Koud, winter......

We zijn net terug van de verjaardag van mijn zus, de jongste van de kinderen. Ze is 40 geworden en in de buurt hadden ze allemaal posters opgehangen. Het was gezellig, niet al te druk.

Toen we vanmorgen wakker werden was het een strakblauwe lucht en de bomen, planten, struiken, spierwit. Echt supermooi om te zien. Als je dat ziet, word je gelijk blij.

Vanmiddag lekker Wijk in geweest, heerlijk in de vrieskou buiten gelopen, wat dingetjes gekocht voor de jarige en heerlijk raspatat gegeten.

Nog een paar dagen en dan is het Kerstmis. Vrede op aarde. Nou ja, vrede op aarde? Vrede op aarde is er volgens mij nog nooit geweest. Al zijn er maar 2 mensen, er zal nooit vrede zijn. Vroeger niet, nu niet, en in de toekomst niet. Vrede is een illusie!

1 opmerking:

Anoniem zei

Vrede nastreven in jezelf is het hoogste wat een mens bereiken kan, denk ik. Rust en ruimte, medeleven en zachtheid.

Ben het met je eens, dat vrede op aarde een lovenswaardig streven is, maar niet te bereiken. Omdat mensen nu eenmaal mensen zijn en dat ook wel zullen blijven.

Fijne dagen.