Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

10 april 2007

Late and early

Het was weer erg gezellig met Taco. Hij had het even over mijn leven vóór en ná de diagnose. Dat deed me denken aan waar we het laatst over hadden in de mailgroep voor mensen met een hersentumor en direct betrokkenen. Genieten was het onderwerp. Hier stukken uit een hartverscheurende mail:

'Ik heb al eens meer gezegd dat ik het woord genieten wel kan schieten!!.........Natuurlijk zijn er wel weer dingen waar je blij mee bent en ook wel ff van kan genieten, al is het soms maar een bakkie lekkere koffie.......Of lekker even in de zon zitten.........toch is het zo anders dan voorheen.
*knip*
De vraag borrelt steeds op, waar doe je het allemaal nog voor, waar heb je jezelf zo druk om gemaakt en waar maak je jezelf nog steeds druk om?...We roepen allemaal van, geniet er maar van....Ik dacht ondertussen dat ik alleen die zuurpruim was die de lol even niet meer ziet zitten...Genieten is een beladen woord dat me opgedrongen wordt, en ben ook maar die kreet gaan gebruiken omdat het toch wel hoort blijkbaar anders ben je zelf ook al niet meer goed.....Gelukkig hebben er nu meerderen dat diep van binnen het gevoel wel even iets anders is dan dat we maar zeggen...
*knip*
Het vaak onbezorgde wat we hadden buiten de kleine hindernissen die iedereen wel kent is helemaal weg...Of dat nog weer terug gaat komen?...Ik heb het gevoel dat het niet meer gaat lukken, er zullen nog wel momenten komen dat we even niet aan alle ellende denken, even van het moment kunnen genieten, maar veel langer dan een paar uurtjes zal het niet snel meer zijn...Onze vriend kanker heeft daar wel een stokje voor gestoken denk ik...Genieten!!........jawel....af en toe wel even en dan zeer bewust later maar denken...Dat was "eventjes" leuk...........Ik zit nog te wachten op dat bewuster leven...dat intensieve is er wel hoor...maar had echt van mij niet gehoeven, ik had er niets aan gemist en ben het voordeel van dit alles nog niet tegen gekomen..
*knip*
Toch maar proberen er positief tegenaan te blijven kijken want het kan nog gekker en nog erger!!.....Maar soms zou ik alles wel een een flinke grrrrr...........willen geven....
We leren er niet echt mee leven maar moeten er wel mee leven en dat gaat echt lukken...maar hoe?..........welke kwaliteit heeft het nog?....
Alles heeft zijn kwaliteit en ik ben echt blij met dit kleine beetje kwaliteit, maar genieten ervan is me nog niet echt gelukt.......
Lieve mensen allemaal veel sterkte met deze verdraaide wedstrijd...'


En daar is meteen mijn opmerking van vorige week (waar ik zelf van schrok) mee verklaard: wachten op de/je dood valt niet altijd mee!

9 opmerkingen:

j zei

Indrukwekkend en nooit zo te verwoorden door "gezonden"...

Ben er stil van en vind het toch prachtig. Boetie, wat heb je een kracht, wat ben je sterk, in al je goede en meer nog minder goede momenten.

Houd van je,
kus van Sus

Anoniem zei

Hallo Davy,
Ik herken veel in deze stukjes mails.
Mijn omgeving zegt vaak gô denk je er nog steeds aan.
Misschien laat ik maar 10 % zien wat er in mijn binnenste afspeelt.
Morgen krijg ik een E.E.G.want de laatste M.R.I.was wat veranderd en ik heb iedere week een kleine spraakuitval.
Groetjes Truus (cerebraal)

Davy zei

Lieve Truus, enorm veel sterkte met de spraakuitval en succes met de EEG morgen!

Anoniem zei

slik..heel herkenbaar,hier een soortgelijk gesprek gehad gisteren.1ste paasdag was een "goede"dag voor maarten en dus ook even met de kids de speeltuin ingedoken.die stralende toetjes is natuurlijk "genieten".gisteren bleek die leuke dag eigenlijk weer iets teveel van het goede geweest te zijn en riep z'n lichaam hem weer keihard terug..en dan merk je dat je heel veel kwaliteit van leven ingeleverd hebt..en tuurlijk maak je er het beste van,maar de pijn blijft.

Anoniem zei

Het lijkt me inderdaad heel erg waar wat je daar schrijft.........
Kan me er natuurlijk niet in verplaatsen (gelukkig), maar ik kan me voorstellen dat "het" nooit echt helemaal uit je gedachten is, niet meer puur onbezorgd genieten.

Wij als "omstanders" proberen je bij te staan en bewonderen de manier hoe je ermee omgaat, maar dat het vaak heel moeilijk oneerlijk en @#$%*&@# is, lijkt me ook niet meer dan logisch en menselijk......

We denken aan je
X
Ludwig, Anita en Elmar

Davy zei

Even voor alle duidelijkheid: de blauwe stukken komen uit een mail geschreven door de partner (M.) van iemand met een hersentumor (G.). Discreet anoniem en erg herkenbaar.

Anoniem zei

Lieve Davy, wat "goed" eigenlijk dat je van je eigen opmerking geschrokken bent. Dat heeft je zeker wel weer aan het denken gezet over hoe je hier nu eigenlijk écht mee omgaat. Wij zien van jou natuurlijk ook maar een heel klein stukje van jouw gevoelens. We hopen wel dat Sjaak en jij het gevecht zullen blijven aangaan! Liefs Han en John

Anoniem zei

Was al duidelijk dat het quotes waren, maar toch blijf ik je sterk vinden! Sjaak trouwens ook!

Kus van Sus

Anoniem zei

Tis voor ons ook niet te bevatten... en voor jou is het volgens mij niet anders. Je wéét het, maar het is zó onwerkelijk. Het gaat compleet tegen je wezen in, je wil om te LEVEN.

Gelukkig neem je geen blad voor de mond en je kunt ons niet vaak genoeg confronteren met de waarheid, dat we van Peefie moeten blijven genieten. Maar ook vooral dat we eens moeten ophouden met zeiken over onbelangrijke dingen...

xXx
CC