Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

21 april 2007

Bijna een jaar geleden

De laatste tijd lijkt het heel vaak alsof er niets aan de hand is in huize Cato. We zitten in een fase waarin naar het ziekenhuis gaan vervelend is, de chemokuren staan tegen, het ziek zijn willen we eigenlijk helemaal niet!

We leven op het moment luxe en dat gaat lekker, dat geeft rust. Het bekende gat is er niet, we denken er goed over na, en hebben ineens dingen die we graag willen hebben. Het zijn maar dingen, maar geeft wel een bevredigend gevoel!

We gaan een stap nemen, die heel spannend is, heel leuk, waar we allebei voor meer dan 100% achter staan, we hebben gekozen voor elkaar en dat voelt goed!

Niets mis mee toch allemaal? Nee hoor, echt niet! Maar toch. Het blijft telkens meespelen dat er wel degelijk iets aan de hand is. Er is wel wat mis in huize Cato!

Nu, bijna een jaar, nadat we te horen kregen dat Davy kanker heeft, staat de ziekte niet meer op numer 1 de hele tijd. Vorig jaar leek alles ineens stil te staan, over te zijn. Bij alles wat je deed, bedacht je "Dit is misschien wel de laatste keer". Het hele vorige jaar was gewoon een groot kutjaar op z'n hollands gezegd.

Gelukkig is dat over en zitten we nu in een betere fase van ons leven. We zijn zeker weten naar elkaar toegegroeid het afgelopen jaar en dat voelt goed. Laten we het voorlopig zo houden, want het bevalt goed. We vergeten de kanker niet en deze zal ook altijd in ons leven blijven, dat is niet meer te veranderen. Dikke pech.

We proberen te genieten en dat kunnen we zeker. Er staan twee hele mooie auto's voor de deur, die prachtig zijn, maar ernaast hebben we strook viooltjes en wat andere plantjes staan die prachtig in bloei staan. Kosten zowat niets, staan prachtig in bloei, en daar genieten we net zo hard van!

5 opmerkingen:

Niki Valades zei

24 april H.Egbertus, priester monnik
Egbertus werd geboren in het jaar 639 in Northumbrie in Engeland. Over zijn jeugd en zijn ouders is zo goed als niets bekend. Als jonge monnik vertrok hij naar Ierland om bij de Griekse aartsbisschop van Canterbury, Theodoros, samen met zijn vriend Aedilhun te gaan studeren.
Als Egbertus 25 jaar is breekt er in Engeland de pest uit en kan de jonge monnik niet meer naar zijn vaderland terug. Zelfs op het eiland begon de epidemie slachtoffers te eisen. Vele monniken zag hij sterven en hij besloot (reeds zelf door de ziekte getroffen) zich terug te trekken en alles te overwegen wat er gebeurd was. Hij leefde een ascetisch leven met veel bijbelstudie. Hij keert terug naar Rathmelsigi waar zijn vriend Aedilhun sterft aan de alles vernietigende ziekte.

Egbert wordt tot priester gewijd en wordt een toonbeeld van eenvoud bij de Ierse bevolking. Hij is zeer geliefd. De verkondiging van het Woord van God onder de heidenen wordt voor hem steeds belangrijker en hij besluit het heilig Evangelie te verkondigen op het vaste land van Europa. Zover zou het echter niet komen. Het schip waarmee hij naar Europa zou reizen werd door een storm op het Ierse vaste land teruggeworpen.
Dit was voor de wijze monnik een teken dat hij vanuit Ierland de kerstening moest doorzetten. Vurige monniken trok hij aan die uitgestuurd werden om de bekering op gang te zetten. Een van de eerste was de heilige Wigbert. Steeds meer vastberaden monniken vertrekken naar deze streken en de bekendste onder hen zijn ongetwijfeld de heilige Willibrord, Swietbert, Adelbert en Werenfried.

Ierland zelf raakte in strijd met de opvattingen van Rome en de heilige Egbertus werd gevraagd om de kloosters weer naar Rome te richten. Hij werd naar het noordelijke eiland Iona gestuurd om de hervormingen op gang te brengen. Egbertus was toen 75 jaar oud. Dank zij een langzaam proces zag men in dat de eenheid met Rome bewaard moest blijven.

Op 24 april 729 tijdens het Paasfeest stierf de Heilige Egbertus op het moment dat de Paasmis ten einde was. Ierland was die dag in de liturgie weer met Rome herenigd dank zij Egbertus.
Door deze bijzondere heilige hebben wij het geloof mogen kennen dat ons door de apostelen van de lage landen is gebracht.
----------------------------

Volgens mij is dat een perfekte heilige om jullie bij te staan, de volgende dinsdag.... :0)

Anoniem zei

Genieten, van alles wat er is, van wat je "te leen hebt". Want wa is "hebben" nu eenmaal?

Van dag tot dag, met een glimlach kijken naar elkaar en wat er is.

Kus van Sus xx

Anoniem zei

Gelukkig inderdaad dat jullie ondanks de tumor toch weer in een betere fase zitten!

Maak er wat moois van!

XXX

Anoniem zei

Ook hier krabbelen we langszaam op,lichamelijk helaas nog niet maar de "zin"in het leven is weer wel terug..hier geen grote aankopen,maar wel kleine uitjes en momenten die zorgen voor die broodnodige lach tussen de tranen door.

Anoniem zei

That's the way to do it, ENJOY!!

xXx
CC