Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

05 maart 2010

Toch maar niet

Vanmorgen was de uitvaart van Ben: de aula was best mooi en de dienst netjes maar ik denk toch niet dat ik in Bilthoven gecremeerd wil worden. Heel persoonlijk zoiets, maar ik vond het nogal sfeerloos bij 'Yarden Den en Rust'. Als ik niets beters/passends kan vinden kies ik voor een traditionele Hindoe openlucht verbranding in ons achtertuintje :-) 
Bij het horen van het Ave Maria kreeg ik het te kwaad en moest ik denken aan andere dierbare overleden mensen. Schoonma had een rustgevend pilletje genomen van tevoren maar liet haar tranen desondanks de vrije loop.

Dit nummer werd als eerste gespeeld:



Ben, in hetzelfde jaar als mijn pa geboren, vloog vanmorgen ergens boven ons.

2 opmerkingen:

Karin zei

Eigenlijk mooi en "raar" tegelijk dat je op deze manier weet wat je wel en niet wilt mbt je eigen uitvaart!
Mensen kiezen klakkeloos soms: ach,doe daar maar,is dichtbij,of...is makkelijk te bereiken. Maar dat een uitvaart organisatie of locatie kil en standaard overkomt daar is weinig over nagedacht. Ook door mij niet hoor.

Zo'n brandje in je tuin is wel iets speciaals ;-),ik heb eens zo'n verbranding in India,uiteraard op tv,gezien. Bleef mij lang bij!

xx

Josephine zei

Dit is dus crematorium nummer 2 zonder gevoel. Maar goed, Ben is gevlogen. Troostkus voor jullie :)