Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

15 november 2011

Je neemt maar een taxi

Ik werd laatst gebeld en hoorde een vrouwenstem: "U bent toch van de taxi?". Taxi, taxi, onze Hulpdienst verzorgt ook vervoer en begeleiding ja.Maar hoe komt U aan mijn privénummer? (mijn 06 wordt nog wel eens 'verhandeld' onder de senioore meedemensch...) Lang verhaal kort: ze wilde naar Dedemsvaart, niet naar een arts o.i.d., en vond Valys te duur  en "ze rijden heel Nederland door". Tja, is meer dan 100 kilometer en dan bent U toch echt goedkoper uit met Valys (misschien is haar kilometerbudget van Valys op maar daar kan ik niet mee zitten; In dit geval neemt ze maar een taxi).
Erger vind ik dat kinderen hun ouder(s) niet wegbrengen naar en/of ophalen uit ziekenhuizen: druk, druk, drukker en drukst en neem maar een taxi pa of ma want wij hebben geen tijd. Als die mensen dan echt niemand in hun omgeving vinden zijn ze op een reguliere taxi of mijn Hulpdienst aangewezen. Ook wat ziekenhuis- en therapeutbezoek betreft is meegaan met pa of ma er niet vaak meer bij lijkt het.TRIEST!


1 opmerking:

Anoniem zei

Hoi Davy,
Net terug van een week oppassen op onze oudste kleinkids, 8,7,6 jaar. Leuk om weer zo'n intiem contact met ze te hebben.
Ik kon het goed aan,van tevoren vond ik het wel spannend, maar lukte samen met René goed.
wij zijn ook vaak verbaasd, dat ouders niet kunnen rekenen op zorg van hun kinderen.Ik begrijp het wel, een eigen gezin en werk buiten de deur.
Maar onze oudste dochter heeft een week vrij genomen, toen ik in het ziekenhuis lag. 3x per dag was zij en René bij mij.Mijn jongste dochter bezocht mij ook regelmatig.
Ik ben trots op ze !
Groetjes Truus.