Meer agitatie

Toen ik daarnet op een bijna vol parkeerterrein van het Diakonessen ziekenhuis in Utrecht verwoed naar een plaatsje zocht, zag ik in mijn linkerooghoek witte achteruitrijdlichten en inderdaad maakte iemand aanstalten om te vertrekken: een meisje ging achterin de auto zitten en een vrouw stapte achter het stuur. Ik knipperlicht aan en wachten tot ze uit het parkeervak gereden was. Tegenover me kwam een hum 'heer' op leeftijd staan met zijn blauwe New Beetle. Ik gebaren dat hij wat achteruit moest rijden want dan kon de vrouw gemakkelijker eruit. Toen zij weg was wist de oude man niet hoe snel hij moest parkeren in het vrijgekomen vak. Ik toeteren en roepen dat ik natuurlijk stond te wachten! Hij riep: 'Ik heb een afspraak om 11u!". Ik: 'En ik om 10u45 asociale ouwe %$^&%$#'! Ik moest me echt inhouden om hem niet te lijf te gaan en de rook kwam bijna uit mijn oren. Ben al vloekend maar naar ander parkeerterrein gereden en heb daar een plekje gevonden maar kon het toch niet laten om heel kinderachtig wat briefjes met fijne teksten achter zijn ruitenwissers en dergelijke te stoppen. In het ziekenhuis aangekomen wat bekers gekoeld water naar binnen gewerkt om zo een beetje te bedaren. Echt, sinds mijn hersenletsel heb ik een heel kort lontje en als ik driftig word, berg je dan maar! Dan kookt het van binnen en het lastige is, dat ik dat gevoel ook weer moeilijk kwijtraak (soms helpt een oxazepammetje). Ik zal het de volgende bijeenkomst van Werkgroep Hersentumoren van Cerebraal eens in de groep gooien want geloof me dat het géén pretje is...

Zo'n auto met deze kleur was het dus maar het is niet dé auto want op deze foto is immers plaats zat ;-)