Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

28 april 2010

Hij had beter dood kunnen zijn

Voor op de leeslijst: 'Hij had beter dood kunnen zijn' van Gerbert van Loenen (adjunct-hoofdredacteur van dagblad Trouw en zijn partner Niek verloren aan een hersentumor).
"Is het terecht dat sommige baby's die met een handicap ter wereld komen niet worden behandeld en sterven? Mag onze familie voor ons beslissen als we dat zelf niet kunnen? En hebben zieken en gehandicapten dezelfde rechten als gezonde mensen? Bij wilsonbekwame mensen die ondraaglijk lijden wordt in Nederland soms overgegaan tot ongevraagde levensbeëindiging; soms ook wordt bij deze patiënten afgezien van een levensreddende behandeling. Over de vraag of dit aanvaardbaar is debatteren artsen, ethici en juristen, maar het brede publiek houdt zich met dit onderwerp nauwelijks bezig. Gerbert van Loenen geeft een vlijmscherpe analyse van hoe er geoordeeld wordt over het leven van zieken en gehandicapten. De rechtspraak laat de uiteindelijke beslissing hieromtrent over aan artsen; deze blijken het begrip 'uitzichtloos en ondraaglijk lijden' verschillend op te vatten, met verstrekkende gevolgen. Van Loenen zet met 'Hij had beter dood kunnen zijn' een belangrijke nieuwe stap in het debat over de waarde van leven en de vraag wie daarover mag beslissen."

In hetzelfde kader valt de documentaire 'Sam' van Ria Bremer *.
'Halverwege de documentaire over de zwaar gehandicapte Sam merkt zijn moeder Anne op indringende toon op: „Ik kan nu toch niet zeggen: Sorry Sam, ik trek de stekker eruit.” En daarmee slaat ze de spijker op de kop.' We gaan de docu zo meteen kijken.

4 opmerkingen:

kaatje zei

Hij was indrukwekkend die docu..we hebben ook gekeken.

ela zei

Ja ook wij hebben de docu gezien, heel indrukwekkend.... Je ziet de tegenstrijdige gevoelens en vooral de sluipende valkuil. Heb je eenmaal een beslissing genomen (of niet genomen) kun je niet meer terug... achteraf zie je welke beslissing je misschien toch anders had willen nemen... echt super moeilijk!

Anoniem zei

Hallo Davy,
Ik heb het boek gelezen en ook de film over Sam bekeken.
Bij deze mensen is het voor mij duidelijk dat de "omstanders"
juist gehandeld hebben.
Mijn vroegere gedachten over deze situaties moet ik opnieuw bekijken.
Het is ontzettend moeilijk om voor een ander te beslissen wat hij of zij zal willen.
Wat is een menswaardig bestaan ?
Dit boek en deze film laten zien dat we eigenlijk alleen voor ons
zelf kunnen kiezen.
Met vriendelijke groet,
Truus.

Karin zei

Ik heb de docu nog niet gezien,wel erover gelezen in de krant. Ik ben een "fan" van Ria Bremer. Vooral stuif s inn en vinger aan de pols. Van dat laatste programma weet ik mij nog een uitzending te herinneren over een meisje van ongeveer 8 met kanker. Ze kon alleen maar geholpen worden met donorbeenmerg (? of iets anders) van een familielid. Haar babyzusje bleek die donor te zijn. Ik denk dat het 20 a 25 jaar geleden uitgezonden is. Maakte heel veel indruk. Ik heb begrepen dat Ria van Sam ook jeugdbeelden gebruikt,waarschijnlijk ook in vingers aan de pols uitgezonden? Ben benieuwd.