Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.


Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom. ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!

11 mei 2009

Twintig jaar

Precies twintig jaar geleden hadden we in Hulst op de middelbare school onze eindexamenstunt. Iemand die naar de reünie gaat had deze foto nog in zijn of haar archief:

Die dag was leuk en op de foto ben ik het linkse langste spook (ik had toen geen inspiratie dus dan maar een laken over m'n kop, lol). Toch heb ik besloten komend weekend niet naar de reünie te gaan... Nee, zo geweldig was het Jansenius nu ook weer niet en ik heb er ook veel minder leuke dingen meegemaakt. Dingen die te maken hebben met minderwaardigheidscomplexen, ziekte van mijn pa, ontdekking van homoseksualiteit, bla bla. Het idee van een reünie ging me steeds meer tegenstaan en dus heb ik een poosje geleden de knoop doorgehakt en me definitief afgemeld.
Twintig jaar geleden alweer...

Geen opmerkingen: