Tikt aan......

Nog één hele week en dan de laatste dagen, het aftellen is in volle gang. En dan heerlijk een poos niet meer iedere dag naar het ziekenhuis, niet meer op tijd eten, je pillen nemen, wachten op de taxi die niet altijd op tijd is. Weer ff je eigen gang gaan, dag zelf indelen, en vooral op kracht komen. Zowel lichamelijk als geestelijk.

Je merkt behoorlijk dat het steeds zwaarder en zwaarder wordt. Wat Davy gisteren al zei, moe, moe en nog eens moe. Ik merk dat zeker weten aan 'em. Maar het rare is de onrust, en het niet kunnen stilzitten. Ligt 'ie lekker op de bank en hup daar springt onze jonge hinde weer op.

Wat straks ook wel weer lekker zal zijn, is dat je even niet bezig hoeft te zijn iedere dag ziek te moeten zijn. Dat is nu wel zo. Je moet je pillen op tijd innemen, je moet op tijd op de tafel liggen, je moet tussen de andere zieke mensen inzitten. Een poosje dat niet meer hoeven, is heerlijk. Zeker weten dat we er allebei naar uitkijken dat dat snel zover is!

Dit weekend staat voor ons allebei nog in het teken van Slimpie, onze grote rooie vriend. Vrijdagavond hebben we hem samen een mooi plekje gegeven in de tuin en toen ik gisteren even weg was om een busabonnement te kopen heeft Davy snel een mooi grafje voor hem gemaakt. Met klinkers, grind, een lantaarntje en een rood beeldje van een lachende kater erop. Is een mooi plekje geworden. En dat heeft hij verdiend!

Ik merk dat het Davy goed doet dat Porsje er is. Stukje leven, lekker friemelen, bezighouden en gezelligheid in huis. De twee hebben elkaar helemaal gevonden, echt weer moeder en dochter samen :)

Voor de rest van de dag gaan we echte zondag houden. Lekker lummelen en niets doen. Morgen er weer vol tegenaan!