Vanmorgen zijn we samen naar Langbroek geweest, naar m'n moeder. Lekker met de koppies in de frisse wind. Davy op z'n Saxo en ik op de gewone fiets. Gisteren had 'ie lekke band op de Sparta, maar bij de Karwei een slijptol gehaald en het slot doorgezaagd van de Saxo. Weer klaar voor gebruik dus :)
Was gezellig, niet te druk, alleen m'n zus met man en kids waren er. De kids vonden het wel interessant om Davy z'n kale hoofd te zien. Was de eerste keer. Eng vonden ze het niet, omdat hun moeder er al over had verteld. Ze weten dat hij kanker heeft en daar zijn ze heel open in. Zoals kinderen heel open kunnen zijn in van alles en dat werkt nog wel eens goed vind ik.
Nog even wat met m'n moeder zitten praten over doodgaan, begraven worden, gecremeerd worden, waar, hoe, en zo. Vind ze niet eng en Davy kan goed en graag met haar praten.
Thuisgekomen heeft Davy geprobeerd de wasmachine te maken met plastic en tape in het deurtje, maar helaas, hij is niet meer. Binnen een paar minuten liep het water er al uit. Komt snel een nieuwe.
Vandaag een betere dag dan gisteren. Dat was echt een sjaggie dag, een rotdag, een dag waarop alles fout leek te gaan. Goeie is dat we gisteren toch nog samen een flink rondje Wijk hebben gedaan. Zijn naar de Karwei geweest, vis zitten eten in het park, kattengras gekocht voor z'n dochter, een cartridge gekocht voor de printer en ook nog boodschappen gedaan bij de Lidl. Al met al toch zowat 2 uur onderweg geweest. Het gekke is dat Davy zo ongelooflijk moe is, maar toch zowat geen rust in z'n kont heeft. Ligt vaak op de bank en hup daar gaat 'ie weer om ff dit te doen, om ff dat te doen.
Het afkicken van de afgelopen 6 weken is duidelijk aan de gang en zal deze week ook nog zijn. Maar belangrijk is zeker dat we de komende tijd weer eens 'gewoon' kunnen gaan leven. Even geen ziekenhuis, geen gedoe en zo. Even niet! Proberen de dagen niet in het teken te laten staan van ziek zijn alleen. Lekker!
Was gezellig, niet te druk, alleen m'n zus met man en kids waren er. De kids vonden het wel interessant om Davy z'n kale hoofd te zien. Was de eerste keer. Eng vonden ze het niet, omdat hun moeder er al over had verteld. Ze weten dat hij kanker heeft en daar zijn ze heel open in. Zoals kinderen heel open kunnen zijn in van alles en dat werkt nog wel eens goed vind ik.
Nog even wat met m'n moeder zitten praten over doodgaan, begraven worden, gecremeerd worden, waar, hoe, en zo. Vind ze niet eng en Davy kan goed en graag met haar praten.
Thuisgekomen heeft Davy geprobeerd de wasmachine te maken met plastic en tape in het deurtje, maar helaas, hij is niet meer. Binnen een paar minuten liep het water er al uit. Komt snel een nieuwe.
Vandaag een betere dag dan gisteren. Dat was echt een sjaggie dag, een rotdag, een dag waarop alles fout leek te gaan. Goeie is dat we gisteren toch nog samen een flink rondje Wijk hebben gedaan. Zijn naar de Karwei geweest, vis zitten eten in het park, kattengras gekocht voor z'n dochter, een cartridge gekocht voor de printer en ook nog boodschappen gedaan bij de Lidl. Al met al toch zowat 2 uur onderweg geweest. Het gekke is dat Davy zo ongelooflijk moe is, maar toch zowat geen rust in z'n kont heeft. Ligt vaak op de bank en hup daar gaat 'ie weer om ff dit te doen, om ff dat te doen.
Het afkicken van de afgelopen 6 weken is duidelijk aan de gang en zal deze week ook nog zijn. Maar belangrijk is zeker dat we de komende tijd weer eens 'gewoon' kunnen gaan leven. Even geen ziekenhuis, geen gedoe en zo. Even niet! Proberen de dagen niet in het teken te laten staan van ziek zijn alleen. Lekker!
Binnenkort gaan we ze van dichtbij bekijken!
1 opmerking:
Laat Davy maar ff lekker stuiteren,das inderdaad afkicken! Gaaf dat jullie zoveel hebben gedaan dit weekend.
Jullie weten vast ook dat Dolfijnen heel gevoelige dieren zijn? Heb eens een boek gelezen over een therapie bij autistische kinderen met de dolfijnen. Indrukwekkend! Knuf,Karin
Een reactie posten