Ik zal zelfs op een of andere vreemde manier de mensen van radiotherapie missen na volgende week donderdag... Elke werkdag 's middags erheen is zo'n routine geworden. En het is ook niet zo dat het sadistische tandartsen zijn of zo ;-) Nee, zij weten dat iedereen ernstig ziek is, en dat patiënten verlangen naar een lief woord, een glimlach, begrip en aandacht.
12 oktober 2006
Even rechtzetten
Na bestralen nam een laborante me even apart vanmiddag. Ze had delen van mijn weblog gelezen en wilde zich ervan verzekeren dat ik nu toch overtuigd was dat de bestraling 4 oktober jl. correct was verlopen. Ik twijfel daar niet meer aan nee, maar de andere gang van zaken had voor verwarring gezorgd. Nee, het UMC/AZU is toppie!!! Ik heb zúlke aardige artsen, verpleegkundigen et cetera ontmoet... en aardige mensen maken het ziekteproces aangenamer :-) Ook toen ik een week op verpleegafdeling D3 lag: ik ben zooo goed verzorgd!
Ik zal zelfs op een of andere vreemde manier de mensen van radiotherapie missen na volgende week donderdag... Elke werkdag 's middags erheen is zo'n routine geworden. En het is ook niet zo dat het sadistische tandartsen zijn of zo ;-) Nee, zij weten dat iedereen ernstig ziek is, en dat patiënten verlangen naar een lief woord, een glimlach, begrip en aandacht.
Ik zal zelfs op een of andere vreemde manier de mensen van radiotherapie missen na volgende week donderdag... Elke werkdag 's middags erheen is zo'n routine geworden. En het is ook niet zo dat het sadistische tandartsen zijn of zo ;-) Nee, zij weten dat iedereen ernstig ziek is, en dat patiënten verlangen naar een lief woord, een glimlach, begrip en aandacht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Ik vind het wel goed dat ze je even apart heeft genomen.
Ik ben blij dat je goede ervaringen hebt met het ziekenhuis en het personeel. Het maakt het allemaal wat minder zwaar.
Heel veel liefs van Nicolien
Dat is inderdaad wel goed van haar om dit nog even met je te bespreken!
Petje af voor het UMC/AZU!
Ik heb trouwens vanmiddag naar de uitzending van Chantal C gekeken, mooi hoor, ze kunnen het heel goed verwoorden met z'n tweetjes, knap vind ik dat. Kga ook nog ff naar haar weblog, lees ik zo nu en dan ook en 't is dan toch net of je ze een beetje kent, gek he.
X
Hé Davy,
Ben jij 'toevallig' ook verzorgd door Jacco op D3, en Angela? En die duitse Irene? En dat scheetje Hubert?
Helemaal mee eens, ik had daar een privé kamer en werd compleet in de watten gelegd, zaten tot bovenin m'n neusholte haha...
Ik vond het ook een enorm goede afdeling, dit in tegenstelling tot de chaos op C2 waar ik daarna kwam te liggen voor de hormonen!
Ik heb zo vreselijk gelachen met/om Jacco... geweldige vent!
Wel heel goed dat ze je nog ff apart namen, super professioneel!
xxx
CC
Bij de weg... één ding waar ik op D3 ABSOLUUT NIET over te spreken was...
DIE KEIHARDE HOOFDKUSSENS!!!
Echt ongelooflijk dat ze op zo'n afdeling van die betonnen krengen hebben, ik had meer hoofdpijn van het kussen dan de operatie..pfff!
En dan gewoon té suf zijn om te vragen of Marcel m'n eigen kussen van thuis mee wilde nemen. Muts!
Twas net als bij de kraamafdeling in het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein, daar hebben ze op het toilet van die hééérlijke grijze rollen keihard schuurpapier (grofste korrel). Ook zo prettig als je onderkant aanvoelt alsof je een handgranaat gebaard hebt... :-(
Hoi Chantal,
Jacco en Irene ken ik ja, Angela zegt me zo 123 ff niks, en Hubert idem dito :-)En hoofdkussens van beton moet ik ook verdrongen hebben of zo, lol. Ken jij Wiebe? Die prikte een kamergenootje een keer helemaal lek en bont en blauw, lol, oops. Irene zat erbij tijdens het gesprek met Peter, toen de uitslag van de kweek bekend was. Ze wenste me enorm veel sterkte later toen ik naar huis mocht en Jacco ook :-) Btw, ik heb ook fijne herinneringen aan Roxanne (arts-assistent)
Trouwens, je leest het: mijn schoonzussie is ook fan van je :-)
Ha Peef,
Dat je de mensen in het ziekenhuis zult missen komt ons heel bekend voor. Wij hadden zelfs een gevoel van ontreddering toen Carola ziekenhuis-vrij werd. Het was gewoon je familie geworden. Ook in het Radboud waren het heel aardige mensen waar je dan ook een goed contact mee opbouwt. Dus: sterkte voor na je laatste behandeling (lol)
Han en John
Een reactie posten