Spijt als (gebrek aan) haren op mijn hoofd heb ik van de afgelopen tweede ronde radiotherapie.
Met een ernstig levensverwachting beperkende aandoening moet het gaan om kwaliteit van leven en niet om kwantiteit en zo slecht was mijn kwaliteit van leven helemaal niet. Nu, NU pas voel ik me echt een patiënt: doodmoe, uitgeput, uitgeblust en bijna nergens zin meer in. epilepsie en minder gevoel in mijn linkerhand als bonus en bijna alles kost me meer moeite dan voorheen.
De nog gezonde hersendelen die ik was kwijtgeraakt met een tweede operatie heb ik nog wel maar die 28 extra doseringen röntgenstraling hebben de "Davy-computer"vast geen goed gedaan en het is nog maar de vraag of ze zich kunnen herstellen. Na de volgende scan eens bekijken hoe die chaos in mijn kop er op MRI-beelden uitziet...
2 opmerkingen:
Ik zou willen dat ik kon toveren,je "beter"kon maken,je alle comfort terug kon geven,maar.... ik voel me zo machteloos.... Kus, Karin
lieve Davy en Sjaak,
Wat ontzettend sneu voor jullie, dat Davy deze keer zo'n last heeft van de behandeling.
Ik hoop van harte dat het in de toekomst beter gaat.
Dikke kus Truus D.
Een reactie posten