Spijt als (gebrek aan) haren op mijn hoofd heb ik van de afgelopen tweede ronde radiotherapie.
Met een ernstig levensverwachting beperkende aandoening moet het gaan om kwaliteit van leven en niet om kwantiteit en zo slecht was mijn kwaliteit van leven helemaal niet. Nu, NU pas voel ik me echt een patiënt: doodmoe, uitgeput, uitgeblust en bijna nergens zin meer in. epilepsie en minder gevoel in mijn linkerhand als bonus en bijna alles kost me meer moeite dan voorheen.
De nog gezonde hersendelen die ik was kwijtgeraakt met een tweede operatie heb ik nog wel maar die 28 extra doseringen röntgenstraling hebben de "Davy-computer"vast geen goed gedaan en het is nog maar de vraag of ze zich kunnen herstellen. Na de volgende scan eens bekijken hoe die chaos in mijn kop er op MRI-beelden uitziet...
