Wat gaat er door een mensch hene, wanneer hij te horen heeft gekregen dat hij een kwaadaardig gezwel in de hersenen heeft? Nou... best veul.
Welkom bij mijn online dagboek: over-leven met een anaplastisch astrocytoom.
ZOLANG IK BLOG, BEN IK ER TENMINSTE NOG!
27 juni 2013
Kuren
Morgen de laatste dag van de derde chemokuur van 2013. Ik word er moedeloos en onrustig van want hoeveel volgen er nog? Drie, zes, negen, .....? Een kleine week per maand kuren voelt als zonde van de tijd maar als het goed is verlengt het de tijd die ik nog heb. Soms ben ik opstandig en wil ik de hele pillenzooi weggooien maar wat dan hè? Klote die onzekerheid grrrr. Heb ík weer...het zal wel zo voorbestemd zijn of het is gewoon domme pech.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ja Peef, het is pure pech. En ja, dat heb jij weer. En ja, het is voor meer tijd die je moet krijgen. Tijd die mooi moet zijn, tijd waarvan je kunt genieten zoals je er van wilt genieten. Tijd die we samen nog moeten krijgen. Peefie, ik hou van je!!!
Hoi Davy,
Wat fijn dat je weer iets op je blog schrijft.
Ik denk vaak aan je en dan wil ik weten hoe het met je gaat.
Hou vol en geniet van de goede weken.
Wordfeud mis ik , als je er weer zin en puf in hebt...
Veel liefs,
Toos
Een reactie posten