Na diagnose hersentumor maar voor mijn
operatie in augustus 2006 vroeg mijn moeder nogal out of the blue of ik de urn
van mijn vader (die eind 2003 gestorven is) en die van haar na haar dood in
huis wilde nemen want dat vond ze kennelijk een fijn idee, misschien wel omdat
ik de jongste van de drie kinderen ben. Ik sputterde tegen dat we eerst maar
eens af moesten wachten of en hoe ik uit de hersenoperatie zou komen.
Ma is dat jaar vlak voor Kerst gestorven en ik
leef nog en de urnen van mijn ouders staan inderdaad hier in huis. Heeft ze wat
aangevoeld? Waarom schrijf ik dit eigenlijk? Omdat ik niets aanvoel en wil
aanvoelen over wat nog komen gaat: ik wil met zo open mogelijke blik het nieuwe
jaar ingaan en we zien en merken wel wat er nog allemaal op mijn/ons pad gaat
komen.
De beste wensen en een open blik voor jullie allemaal!!